In Singkawang op West-Kalimantan in Indonesië woont een grote populatie Chinezen die naast in de juwelenhandel ook goed vertegenwoordigd zijn in de foodscène van Singkawang. In mijn eerdere blog over Bakso Bakmi 68 lees je over de Chinese meneer Liu die een succesvol bakso restaurant in Singkawang runt. In dit blog lees je meer over een andere populaire Chinese ondernemer, mevrouw A Kian, die met haar Rujak Thai Phui Ji een andere hotspot is in de stad.

Uitgebouwde kaki lima

Een echt restaurant kun je het niet noemen. Het is meer een kaki lima, maar dan uitgebouwd tot een wat groter kookgedeelte met een met zeil overdekt eetgedeelte erachter. Kaki lima is de naam van de eetstalletjes die je overal in Indonesië tegenkomt. Het is vaak niet meer dan een karretje met twee wielen aan de ene kant en 1 poot aan de andere kant. De twee benen van de verkoper vormen de ‘vierde en vijfde voet’. Vertaald betekent kaki lima dan ook 5 voeten/benen/poten.

Het eetgedeelte bestaat uit een aantal lange tafels en lange banken. Hier is het de bedoeling dat je aanschuift zodat er zo veel mogelijk mensen een plaatsje hebben. Toch is het hier zo populair dat bezoekers regelmatig in de rij voor het kraampje moeten wachten voordat er ruimte is.

Wat is rujak?

Rujak vind je in de betere Indonesische restaurants in Nederland ook, vaak onder de naam roedjak. Het is een salade van verschillende soorten stevig fruit die het liefst ook enigszins zuur zijn. Het fruit wordt in kleine stukken gesneden en gemixt met een pittige pindasaus.

Met handen en voeten communiceren

Helaas merk ik dat ik hier met mijn Indonesisch niet ver kom. Dat ligt niet aan mijn Indonesisch, maar wel aan dat van mevrouw A Kian die het fruit staat te snijden. Ze spreekt Hakka Chinees en maar een paar woorden Indonesisch. Veel mensen hier in Singkawang spreken Chinees en weinig tot geen Indonesisch. Is ook niet nodig, want meer dan helft van de inwoners van deze stad in van Chinese afkomst. Dan maar met handen en voeten. Ik wil weten welk fruit er in de rujak gaat. Mevrouw A Kian wijst het fruit aan. Onder andere ubi, een knolvrucht, mango, ananas, komkommer en papaya.

Pecel

Naast rujak, serveert Rujak Thai Phui Ji ook pecel. Dit een groentesalade met een net iets andere pindasaus dan van de rujak. Welke ingrediënten er in de ene en in de andere saus gaan, heb ik niet helemaal kunnen achterhalen. Mevrouw A Kian wees naar de verschillende flessen, maar alles stond in het Chinees. Helaas.

De groenten in de pecel zijn onder andere kousenband, bloemkool en bamboe. Bovenop de salade gaat een groot stuk vers gebakken emping, dat wordt gemaakt van gemalen melindjoe bonen en een licht bittere smaak heeft. Nog meer hotspots in Singkawang? Lees hier het blog over Bakso Bakmi 68.

De welbekende foodfotoshoot

Het licht gaat onder in Singkawang. Dit zorgt voor een heel mooie lichtval, waarbij de bordjes rujak extra tot hun recht komen. Ook de fotograaf van CNN Indonesia ziet hoe mooi het licht valt wanneer zij mij bezig ziet en besluit ook nog even alles extra op de foto te zetten. Daarna kunnen we eten. Ik neem een klein hapje, vers gesneden fruit eet ik liever niet in Indonesië, mogelijk is het met kraanwater gewassen en ik wil niet ziek worden. Geen nood, onze chauffeurs en de dames van CNN hebben alles netjes opgegeten.

Onze reis naar en ons verblijf in West-Kalimantan werd gefinancierd door het Gouvernement van West-Kalimantan in het kader van een persreis voor Discover West Kalimantan. Het betrof een betaalde samenwerking.