Dit jaar stond in het teken van afscheid nemen van mijn vaste baan en het avontuur van het ondernemerschap aangaan. En dit zorgde ervoor dat ik opeens heel veel flexibiliteit en ruimte had om de dingen in te delen zoals ik ze wilde indelen. En daar heb ik ten volste van genoten. In dit jaaroverzicht 2019 lees je er meer over.

Opeens was daar ruimte

Eind januari 2019 trok ik de deur bij de Nederlandse Vereniging van Diëtisten (NVD) achter mij dicht (later meer daarover). Mijn baan in loondienst stopte (op mijn verzoek) omdat ik volledig als zelfstandige door het leven wilde gaan. Het was al flink drukker geworden met projecten via Eating Habits en het werd lastiger om de twee te combineren. Ik had al een aantal keren ‘nee’ moeten verkopen, omdat ik verplichtingen had voor mijn baan.

En toen was daar opeens ruimte. Ruimte in mijn agenda en ruimte in mijn hoofd. Heerlijk! 

Ik vond het al heerlijk toen ik in 2017 van een fulltime baan naar een parttime baan ging. Trouwens, die fulltime baan was meer dan een fulltime baan. 7 jaar lang was ik teamleider van een behandelteam in de ouderenzorg. En of je nu wilt of niet: als leidinggevende sta je altijd ‘aan’. Je kunt altijd gebeld worden omdat er ergens een calamiteit was (en dat gebeurt nou eenmaal regelmatig in de gezondheidszorg) en door bijna structureel personeelstekort was het flink aanpoten, voor mijn team en voor mij en mijn collega teamleiders. 

Ook al houd ik van een uitdaging en ben ik een lichte workaholic, op een gegeven moment was het echt niet leuk meer. De passie voor dit werk verdween en ik zag mezelf dit werk niet doen tot aan mijn pensioen. Achter de schermen was ik al met een carrièreswitch bezig. Ik wilde me meer gaan richten op online marketing en communicatie. Toen ik daar volledig aan had toegegeven daar vol voor te gaan, ging het ook snel. Ik werd bij mijn oud-werkgever de NVD aangenomen (dat was in 2017) en omdat het om een parttime baan ging, kon ik daarnaast mijn bedrijf verder opbouwen. Omdat de baan bij de NVD op het gebied van marketing en communicatie was, was het ook nog eens een grote leerschool voor mij. En die kennis kon ik ook weer verder inzetten voor mijn eigen bedrijf. 

Dat gaf dus al vrijheid in mijn agenda, maar toen ik ook van deze functie afscheid nam, lag het helemaal open voor mij. Letterlijk. En dat is heel fijn. Op zich kan ik redelijk goed ritme houden, dus lanterfanten is niet echt iets voor mij.

Ik sta standaard rond 6 uur ’s ochtends op (dan word ik spontaan wakker) en zit ik rond half 7 achter mijn laptop om blogartikelen te schrijven, mails bij te werken, social media posts in te plannen of andere acties uit te zetten. En dan ben ik gemiddeld rond het middaguur weer klaar. Soms nog een lunch- of een koffieafspraak in de middag en dan was de werkdag weer voorbij. De rest van de dag had ik dan vrij om te gaan en te staan waar ik wilde. Afspreken met vrienden of familie, me-time met een goed boek, lang weekend weg, een stedentrip maken, naar een museum of gewoon maar zien waar het schip strandde voor die dag.

Het enige wat ik wel minder vond, was dat ik geen onderdeel meer was van een vast team. En ik miste de kantoorpolitiek. Dat klinkt misschien een beetje raar, maar van iemand die altijd van de hoed en de rand wist wat er in de organisatie allemaal speelde omdat ik van hoog tot laag mijn ‘informanten’ had, naar een bedrijf runnen helemaal in mijn uppie, dat is wel een heel groot verschil. Vooral in de tweede helft van het jaar ben ik daar meer mee aan de slag gegaan. Was dit wel wat ik wilde? Woog de vrijheid op tegen het gemis van collega’s op mij heen? Natuurlijk waren er meer plussen en minnen, maar het hebben van een eigen bedrijf – wat qua opdrachten eigenlijk heel goed gaat/ging – bleek minder rooskleurig dan dat ik van tevoren gedacht had. Later meer daarover.

IndoRotterdammert werd Eating Habits

Iemand noemde mij ooit een echte ‘IndoRotterdammert’. Geen idee wat daar toen mee bedoeld werd, maar het klonk wel leuk. Toen ik een naam voor mijn blog zocht, werd het al snel IndoRotterdammert (dank M!). Ik vond het wel een geinige naam. 

Van bloggen had ik nog niet heel veel verstand toen ik eraan begon. Dat die naam nou eenmaal weinig zegt over waar het blog over gaat, had ik toen nog niet bedacht. En de naam krijg je bij een Nederlander wel uitgelegd, maar bij een buitenlandse opdrachtgever werd het al snel een heel verhaal waar de tegenpartij alsnog niet veel van kon maken. 

Omdat mijn bedrijf al Eating Habits heette en omdat ik dit ook wel een logischere naam vond voor mijn blog, doopte ik uiteindelijk IndoRotterdammert om naar Eating Habits. 

Nieuw bloguiterlijk

Mijn Eating Habits blog kreeg niet 1x maar 2x een nieuw uiterlijk. De eerste keer was dat toen ik van IndoRotterdammert naar Eating Habits ging. Maar op de een of andere manier kon ik die website niet helemaal naar mijn zin krijgen. Dus toen besloot ik toch maar opnieuw naar een nieuwe lay-out te gaan. En nu heb ik naar volle tevredenheid het Extra thema op mijn blog en ben ik weer naar hartenlust gaan bloggen.

Best gelezen blogartikelen

Het ene blogartikel wordt beter gelezen dan het andere. Dat is soms frustrerend. Want het ene blog schud ik zo uit mijn mouw en wordt goed gelezen, op het andere blogartikel ben ik flink aan het zwoegen en anderhalve man en een paardenkop die het leest. Maar goed, dat hoort er nou eenmaal bij.

Best gelezen blogs uit 2019:

1. Indofoodlover? 10 indo’s om in de gaten te houden
2. Besparen in december
3. Uit eten in Rotterdam, mijn 11 tips (omdat 10 net niet past)
4. Typisch Bolognese gerechten en lekkernijen
5. 7x ontbijten in Indonesië zoals de locals dat doen

Vooral bij het blogartikel op nummer 1 wist ik niet wat me overkwam. Meestal komt een blogartikel van mij ergens in de avond online en als ik er geen zin in heb, doe ik dan pas de ochtend erna of later het blog een keer op social media posten. Dit keer had ik wel een berichtje geplaatst op Facebook maar zonder de diverse personen die in het stuk staan te taggen. Dat zoek ik morgen wel uit, dacht ik nog. Maar al die avond kwamen de eerste berichten binnen dat het Facebookbericht gedeeld was. Mensen gingen die diverse indo’s in het artikel taggen en feliciteren dat ze in de lijst stonden en anderen reageerden weer met het feit dat ik belangrijke indo’s was vergeten.  

En zo steeg het artikel qua websitebezoeken uit tot grote hoogte. Toen ook Garuda Indonesia het artikel nog een keer deelde, kwam daar een nieuwe golf overheen. Superleuk om te zien wanneer een artikel, wat nog geen uurtje werk was, het goed doet.  Zo zie je maar weer, het hoeft niet altijd ingewikkeld.  

Maar ik blog natuurlijk al een tijdje. De onderstaande blogs staan helemaal bovenaan als het gaan op de best gelezen blogs op mijn blog. Vooral Scandinavië wat de klok slaat dus.

De best gelezen blogs all time zijn:

1. Typisch Deense specialiteiten
2. Typische Finse specialiteiten
3. Eten in Zweden en de Zweedse eetcultuur

Maar ook oude blogs over Indonesië worden nog goed gelezen.

4. Hoe overleef ik een verblijf op een kampung?

5. Waarom ik geen jungle type ben

Nieuwe serie ‘favoriete culinaire reisbestemming van…’

In november ben ik gestart met een nieuwe serie op mijn blog: ‘De favoriete culinaire reisbestemming van…’ Elke keer vertelt er een andere food- of reisblogger over haar (nog geen mannelijke bloggers hebben er meegedaan) favoriet. De best gelezen blog uit deze serie is die van Martine van Duizend en 1 dag over haar favoriet Vietnam. De foto van de krokodil aan het spit zal daar zeker ook aan bijgedragen hebben 😉 Maar het is ook een superleuk interview geworden waarin Martine diverse tips geeft over bijzondere gerechten en leuke culinaire activiteiten. Ik kreeg er helemaal zin van om naar Vietnam op vakantie te gaan!

Interview Brenda explores

Reisblogger Brenda Explores interviewt regelmatig andere (reis)bloggers voor haar rubriek Travel Foodies. Ook ik werd geïnterviewd. Je leest over mijn ervaringen met culinaire reizen in het interview: Travel Foodies: Eating Habits.

Persreizen en -events

In 2018 kon ik met een aantal persreizen mee en was ik op een aantal events, in 2019 had ik het daar een stuk rustiger mee. Waarschijnlijk ook omdat ik daar zelf minder achteraan zat. Events en persreizen zijn leuk, maar heel erg veel haal je er niet uit. Tuurlijk is het leuk om een keer een heerlijk diner te ‘krijgen’ of een aantal dagen geheel verzorgd op reis te gaan. Maar het blijft werk. Onbetaald werk in veel gevallen. Want reken maar dat er wordt verwacht dat je een artikel schrijft, op social media berichten plaatst over de reis of het event enz enz en dat is echt niet zomaar gedaan.

En het is ook wel wat waard. Qua PR waarde bedoel ik dan. Nu ben ik niet een supergrote blogger – ben ik ook niet van plan om te worden – maar mijn volgers op social media en mijn lezers op mijn blog (jij dus!) zijn zorgvuldig opgebouwd. Jullie hebben waarschijnlijk een passie van (culinaire) reizen of een passie voor eten. Als ik wat aanprijs op mijn socials of op mijn blog, dan kan een deel van jullie dit voor zoete koek aannemen. Niet dat ik onzin loop te verkondigen, maar ik wil niets plaatsen waar ik niet achter sta. En dat is waardevol. Waardevol voor veel bedrijven. Voor hen is dit een goedkope manier van reclame maken.

Waarom ik dan toch eens in de zoveel tijd naar een (onbetaald) event ga? Omdat ik het leuk vind om met medebloggers te connecten, het product waarover het event gaat mij aanspreekt en/of omdat er een heel tof programma is gemaakt waarbij ik ook een kijkje achter de schermen krijg. Want het is nou eenmaal wel zo dat ik door mijn blog op plaatsen terecht ben gekomen, waar ik anders nooit was geweest. Denk maar aan de persreis naar West-Kalimantan die ik organiseerde, de persreis naar Haute-Marne waarbij ik aanwezig mocht zijn namens Little Spoon of de keren dat ik een kijkje achter de schermen kreeg bij bijvoorbeeld de productie van nedervanille of een boerderij waar Schotse Hooglanders en Limousin runderen leven.

Maar ik zeg vaker nee dan ja. Ik kan mijn tijd beter besteden dan bij elk event aanwezig te zijn dat georganiseerd wordt. Aan welke activiteiten ik wel deelnam, lees je hieronder:

Persreis start Kreeftenseizoen in Zeeland

De enige echte persreis dit jaar was de opening van het Oosterschelde kreeftenseizoen namens Dutch Food Magazine. Samen met foodfotograaf Mevr. Yan en allerlei andere bloggers en pers 2  dagen lang op pad in het kader van de opening van het kreeftenseizoen. We bezochten de eerste dag in Renesse diverse horecagelegenheden zoals Vishandel De Marlijn, restaurant De Wig, Keurslager Tholhuijsen, Strandpaviljoen Zuid Zuid West en we overnachten in een luxe huisje van Camping Julianahoeve.

De tweede dag stond in het teken van de opening van het kreeftenseizoen. In het onderstaande filmpje zie je hoe dat was.

Zeeuwse oesters

En ik was vaker in Zeeland dit jaar. In de week van de opening van het oesterseizoen was ik bij 2 events aanwezig.

Het eerste event was bij het Grevelingenmeer waar we mee mochten op een boot om daar wat platte oesters op te vissen. De echte actievelingen mochten ook een duik nemen, maar dat zag ik niet zitten. Dus ik bleef lekker op de boot. Verder leerden we veel over de kwaliteit van het water van het Grevelingenmeer en de invloed op de groei van oesters en andere planten en dieren in en rond het meer. ’s Avonds was er het NK Oestersteken en aten we heel veel oesters. Heel veel!

Op donderdag19 september was de officiële opening van het oesterseizoen en mochten we mee op een boot om de eerste officiële vangst te zien en te proeven. Ik schreef dit artikel over de opening van het oesterseizoen.

Elle Eten Kookclub van het Jaar verkiezing

Vrij last minute werd ik nog toegevoegd aan de kookclub Chili & Spices om mee te doen met de Elle Eten Kookclub van het Jaar Verkiezing. Samen met de Maleisische On, de Thaise Poh, mede-Indo Maureen en de Indiase Paulami maakten we een 3-gangendiner met matchende drankjes in het thema Asian Fushion.

We wonnen uiteindelijk niet (de gerechten waren hier en daar too spicy voor de jury haha), maar kregen wel een eervolle vermelding en daarmee een schaal vol met grote oesters verst geraapt op Texel. Aangezien ik al heel wat oesters had gezien tijdens de verschillende persevents, liet ik die maar aan de anderen over om te verdelen. Het was in ieder geval erg leuk en gezellig en zoals het ernaar uitziet, doen we volgend jaar gewoon weer mee!

Met Vanja van der Leeden van Indorock.

De aftermovie van Elle Eten Kookclub van het Jaar Verkiezing 2019.

Foodtour Rotterdam

Eén à 2 keer per jaar hebben we een foodtour met ons vaste foodieclubje van enthousiaste foodbloggers/-instagrammers ergens in een Nederlandse stad. Georganiseerd door een van ons. Dit keer was ik aan de beurt voor Rotterdam.

Helaas was het groepje door ziekte en plotselinge omstandigheden ietsjes uitgedund, maar dat mocht de pret niet drukken. Onderstaande mooie foto maakte Wendy van Inge, Hilde en mij. We waren toen net begonnen bij Urban Bakery en zouden nog naar Panzero, FooConcepts, Nika Supermarkt en Cate Dak gaan. Geloof het of niet, maar aan het eind van de foodtour keken we nog steeds zo blij. Ondanks dat we (in ieder geval ik, laat ik voor mezelf spreken) iets te veel hadden gegeten.

Deze foto maakte Wendy/Mevr. Yan van mij, Inge van Pinkiewise en Hilde van Slowfoodie tijdens de foodtour in Rotterdam.

Blogevents

Verder ging ik naar een aantal blogevents. Zo ging ik op bezoek bij de aardappelvelden en de fabriek van Boerderijchips, bezocht in Den Haag de hotspots van dit moment, mocht ik mee met Stevenaak Helena en ging ik naar een Bitterballenborrel van Ilona van Worstenbrood & Wijn.

Tijdens de Bitterballenborrel van Worstenbrood & Wijn.

Filmpje dat ik maakte van de zeiltocht op Stevenaak Helena.

Dutch Food Magazine

Hierboven heb je de naam Dutch Food Magazine voorbij zien komen. En ondanks dat ik daar in het begin van het jaar enthousiast mee aan de slag ben gegaan, staat het nu op een laag pitje. Het is al best veel werk om naast al het ‘gewone’ werk 1 blog in de lucht te houden, laat staan 2. Er zijn genoeg bloggers die het doen hoor (petje af!) maar ik ben niet van plan om al mijn vrije tijd in het bloggen te stoppen. Dus dat doe ik dan ook maar niet. 

Eating Habits werd Visibilitas

Het bleek al snel dat er in de gezondheidszorg makkelijker aan opdrachten op het gebied van online marketing en communicatie te vinden was dan in de culinaire wereld. En met makkelijker bedoel ik dat ik in de gezondheidszorg warmere contacten heb in mijn netwerk dan in de culinaire wereld.

Allereerst deed ik dat soort opdrachten gewoon op naam van Eating Habits, maar die naam is een beetje gek als ik vooral opdrachten doe in de gezondheidszorg. Omdat ik mijn blog ook al naar Eating Habits had omgedoopt, vroeg ik bij de KvK maar een tweede handelsnaam aan dat Visibilitas werd. Dat betekent zichtbaarheid in het Bahasa Indonesia (hetzelfde in het Latijns trouwens). Ik wilde het eerst Komunikasi noemen (het woord communicatie in Bahasa) maar een andere indo was me al voor.

Werk

2019 was dus het jaar dat ik mijn functie in loondienst aan de wilgen hing om mij volledig te richten op mijn eigen bedrijf.

Afscheid van NVD

Eind januari nam ik afscheid van de Nederlandse Vereniging van Diëtisten (NVD). Ik zou eigenlijk eind december 2018 vertrekken, maar ik bleef nog een maandje langer op mijn opvolger Eva in te werken.

Bij de NVD leidde ik het project Dieet dit – Dieet dat. Het doel was om het werk van de diëtist bekend te maken bij een groot publiek. Een superleuk multimediaal project waarbij ik veel heb geleerd en het bereik in korte tijd verdubbelde. Maar ik kreeg het drukker met (toen nog alleen) Eating Habits en besloot daarom de sprong in het diepe te wagen. Wetende dat mijn oud-studiegenoot en -collega Eva mij zou opvolgen .

Ik heb al eens eerder afscheid genomen van de NVD – een aantal jaren terug werkte ik er als beleidsmedewerker – dus wie weet keer ik ooit weer eens terug…

Met mijn opvolger Eva voor de knalgroene wand op het kantoor van de NVD.

Eating Habits

Met mijn blog Eating Habits doe ik niet alleen maar blogartikelen schrijven en events bijwonen. Eerder niet dan wel eigenlijk. Zoals je hebt kunnen lezen was Eating Habits al mijn bedrijf voordat het ook mijn blognaam werd. Namens Eating Habits organiseer(de) ik regelmatig events voor organisaties en bedrijven op het gebied van eetculturen en schrijf/schreef teksten of houd/hield social media bij. En dat is gewoon door blijven gaan toen mijn blog ook Eating Habits ging heten.

En was ik ook al eerder in dit jaaroverzicht aangaf, het is leuk hoor om bij een event aanwezig te zijn, op kosten van een restaurant of PR bureau een heerlijk diner voorgeschoteld te krijgen of om met een volledig verzorgde reis mee te gaan. Maar daar verdien je niet veel mee.

Waar je wel geld mee kunt verdienen is het organiseren van een event of helpen bij de organisatie van een event. Zo was daar bijvoorbeeld een pop-up restaurant van de Kantonees-Nederlandse chef Tim Kan die voorafging door een persdiner waar ik de online pers (voornamelijk bloggers en vloggers) voor regelde. 

Links Debbie van Deb’s Bakery & Kitchen en rechts Ilona van Worstenbrood & Wijn tijdens het persdiner van Tim Kan. 

Ook hielp ik een Engels-Japanse marketingbureau die iemand zocht die een interessant perscontact of interessante blogger wist voor het vastleggen van hun event in de Markthal in Rotterdam om Fukushima food te promoten. 

Een hoogwaardigheidbekleder uit Fukushima tijdens het event Fukushima Food in de Markthal.

Visibilitas

Met mijn opdrachten in de gezondheidszorg en aanverwante organisaties gaat het eigenlijk heel goed! Door mijn netwerk in de gezondheidszorg heb ik vele mooie opdrachten mogen doen. Vooral voor diëtistenpraktijk MoveDis en de beroepsvereniging voor oefentherapeuten VvOCM ben ik vrij actief geweest. Zo heb ik onder andere geholpen met allerhande zaken rondom diverse websites, Facebooktrainingen gegeven en blogs en teksten geschreven.

De VvOCM hielp ik onder andere bij de migratie van de oude naar twee nieuwe websites.

Ik mocht namens Visibilitas een weekje komen proefwerken in het nieuwe kantoorpand van Startdock Rotterdam. Het oude pand kijkt uit op de mooie Veerhaven in Rotterdam en beschikt naast aparte kantoorpanden ook over co-workingspaces waar je met meerdere ondernemers een kantoorruimte deelt. Verder heeft het pand diverse faciliteiten zoals vergaderzalen, keuken en de mogelijkheid om tegen betaling deel te nemen aan een uitgebreid lunchbuffet.

Ondanks dat het in de opstartfase zat en nog niet helemaal ‘vol’ zat met huurders, vond ik het echt een superplek. Voor mij heeft het nu alleen nog geen meerwaarde om een eigen kantoorruimte te huren. Ik zit net zo goed in de bieb of in een koffietentje in de stad als de muren bij mij thuis op me afkomen. Maar je weet natuurlijk nooit wat de toekomst brengt…

Op de radio

Tijdens de kreeftenpersreis kwamen Wendy en ik in contact met Omroep Tholen. En zij wilden ons graag een keer uitnodigen in de studio om over eten te komen praten.

Leuk toch, over eten praten doen we graag (naast het daadwerkelijk opeten van eten natuurlijk). We spraken over Nederlands eten, of het Chinese eten wat je hier bij de afhaal Chinees krijgt echt het eten is wat je ook in China kunt krijgen en over eetgewoonten in China en Indonesië.

Twee uur duurde de uitzending. Dat hebben we niet helemaal volgepraat, want er moesten ook nog plaatjes gedraaid worden. Maar het bleek maar weer dat het onderwerp eten een onuitputtelijk bron is voor allerlei verhalen. Het radiofragment is inmiddels niet meer beschikbaar helaas.

Netwerkevents

Ik ben bij een aantal netwerk events geweest. Ik geloof heel erg dat je naast online ook offline actief moet zijn met netwerken om een stevig netwerk op te bouwen. Je moet dan natuurlijk wel de juiste netwerkevents weten te vinden. Naast Indo Business Club en aBMG (verderop meer hierover) ben ik bij de volgende events geweest:

City breaks persdag 2019

In april organiseert Baltus Communications de jaarlijkse City Breaks Persdag. Het was dit jaar in het Hilton in Rotterdam en omdat het zo lekker dichtbij was en ik wel weer even mijn gezicht wilde laten zijn bij collega reisbloggers en de diverse citymarketings ging ik er naartoe. Dit keer onder mijn nieuwe naam Eating Habits in plaats van IndoRotterdammert en dat beviel goed. Het is nu nagenoeg gelijk duidelijk dat ik over eten schrijf. IndoRotterdammert klinkt misschien wel leuk in het Nederlands, maar het zegt niets over mijn blog. En probeer de oorspong van die naam maar eens uit te leggen in het Engels. Geen doen! Nee, ben blij dat ik ben overgestapt qua naam.

Gastvrij Rotterdam

Ik zal maar gelijk in huisvallen: Gastvrij Rotterdam vond ik een aanfluiting. Tenminste, voor het doel waarmee ik naar de beurs was gekomen. Het was voor mij de eerste keer op Gastvrij Rotterdam, alhoewel ik er pal naast woon (de beurs wordt in AHOY Rotterdam gehouden).

Ik was op zoek naar Aziatische of Aziatisch-geïnspireerde standhouders/partijen, maar er was bar weinig cq niets te vinden. En niet alleen Aziatisch eten was slecht vertegenwoordigd, maar ook de andere buitenlandse keukens waren nagenoeg niet te vinden. Er stond iemand met taco’s, maar dat is een van de weinige multiculturele zaken die ik kon vinden. Veel Hollands glorie ten top. Allemaal erg leuk, maar niet echt een representatief beeld van de hedendaagse culinaire agenda. En al helemaal niet in Rotterdam. Zo, dat heb ik gezegd!

Dus na een uur zoekend op de beurs rondgelopen te hebben, ben ik maar weer naar huis gerold. Gelukkig dat ik zo dichtbij woon en dat ik dus niet heel veel van mijn dag daaraan ben kwijtgeraakt. 

PS: mocht de organisatie volgend jaar meer multicultureels willen laten zien, dan mogen ze me bellen. Ik zal geen reiskosten rekenen ;-). 

Vrijwilligerswerk

Ook had ik opeens weer tijd voor vrijwilligerswerk. Wel moet het een zakelijk aspect hebben. Ik hou er wel graag wat aan over. Een relevant netwerk en eventueel hier en daar een opdracht.

Indo Business Club

Na een jaar alleen de communicatie te hebben gedaan – maar ondertussen ook regelmatig bij vergaderingen aanwezig was geweest – ben ik sinds dit jaar officieel toegetreden tot het bestuur van Indo Business Club. Qua werk – wat op zich heel erg meevalt – maakt het toch niet uit. En het is een leuke club waar ik me graag voor inzet. Ook moet er natuurlijk iemand zijn die de vrouwelijke indo ondernemers vertegenwoordigd in het bestuur, aangezien oud-voorzitter Jane uit het bestuur stapte na jaren trouwe dienst en verder vooral een mannenbolwerk is.

Wie Indo Business Club niet kent: het is een business club waar Indo en Molukse ondernemers (vooral MKB en ZZP’ers) uit verschillende sectoren laagdrempelig met elkaar kunnen netwerken onder het genot een hapje (wat meestal een Indische rijsttafel is) en een drankje.

We hebben dit jaar meer ingezet op inhoudelijke programma’s voorafgaand aan het netwerken en dat wordt in 2020 verder uitgebreid. De volledige jaaragenda is zelfs als bekend. Ben je zelf een indo met een eigen bedrijf en plannen om een eigen bedrijf te starten en wil je een keer aansluiten bij een evenement of gewoon gelijk lid worden, kijk dan even op de site van Indo Business Club. Naast interessante evenementen en het onderdeel zijn van een groot indo netwerk, kun je met je lidmaatschap ook gebruik maken van allerlei ledenvoordelen.

aBMG

Voor de alumnivereniging Beleid Management Gezondheidszorg, mijn oud-masteropleiding, organiseerde ik samen met 3 andere oud-studenten het aBMG congres 2019. Dit keer met het thema ‘Wat kan de zorg leren van…?’ In verschillende plenaire en workshops sessies werd deze vraag besproken aan de hand van 2 gastsprekers of workshopleiders. 1 persoon uit de gezondheidszorg en 1 van buiten de gezondheidszorg.

We hadden een mooie opkomst, interessante sprekers (we hadden zelfs Ellie Lust!) en de dag ging grotendeels volgens plan. Moe maar voldaan keken we als organisatie terug op een geslaagd congres.

Sprekers Ellie Lust en Prof. Dr. Antoinette de Bont discussiëren over de verschillen en overkomsten van communicatie binnen de politie en binnen de gezondheidszorg. Rechts  dagvoorzitter Prof. dr. Werner Brouwer.

En ik vond het zo leuk, dat ik uiteindelijk ook maar heb besloten om me aan te sluiten bij de activiteitencommissie van aBMG. Met de activiteitencommissie organiseren we jaarlijks meerdere evenementen zoals lezingen en workshops over de gezondheidszorg en doen we bedrijfsbezoeken bij zorginstellingen. Veel minder werk dan het organiseren van een congres, maar welk erg leuk. En ik vind het nou eenmaal leuk om te organiseren en daarvoor mijn netwerk aan te spreken, dus heel veel moeite is het niet.

Instagramcursus van C.Academy onderweg bij de Bookstor in Den Haag.

Een aantal blogs waarin ik affiliatelinks plaatste zijn onder andere de eerder genoemde blogs Indofoodlover? 10 indo’s om in de gaten te houden en Besparen in december. Verder vind je ook affiliatelinks in Cadeaus voor elke culinaire reiziger en zullen er in nieuwe artikelen ook steeds vaker affiliatelinks verschijnen. Altijd fijn voor wat extra inkomsten.

Boeken

Ik hou vooral veel van kennis-/businessboeken. Hoe praktischer, hoe beter. En alhoewel je tegenwoordig bijna alles kan opzoeken op YouTube, vind ik een boek (en dan heb ik het over een echt boek waar je doorheen kunt bladeren, geen e-book) toch nog wel een meerwaarde hebben. 

Ik deed een heleboel boeken weg (iets met Marie Kondo die de boel in mijn hoofd overnam), maar ik heb er een aantal boeken voor in de plaats gekocht. Ik kocht het dikke marketingboek Zo verkoop je alles van Erwin Nijman, Contentrecht van jurist Charlotte Meindersma en De power van een contentplatform van Cor Hospes. Het boek Contentrecht leest iets minder makkelijk weg dan de andere twee boeken (dat ligt meer aan het onderwerp dan de schrijfstijl van Meindersma), maar sowieso alle drie boeken waar je veel van opsteekt. Aanraders dus!

Verder leende ik het boek Instaproof. Mooi vormgeven en ik heb er wel een aantal tips uitgehaald, maar veel info was mij al wel bekend. En mijn favoriete social media platform zal het nooit worden vrees ik, dus heel veel tijd ben ik niet van plan met Instagram bezig te zijn.

Zoals je ziet zat ik half in de koelkast. Ik kan zo slecht tegen warm weer en het was deze zomer natuurlijk nog erger dan normaal. Dus dan doe je alles voor een beetje koelte.

Social media

Soms ben ik een beetje social media moe. Vaker wel dan niet eigenlijk. Mijn telefoon staat vaak op vliegtuigstand en sowieso heb ik alle meldingen uitstaan. Lekker rustig. Wel vind ik het superleuk om te horen van volgers dat ze mijn blog leuk vonden of dat ze het delen onder hun eigen volgers en vrienden. Dankjewel voor een ieder die dat het aflopen jaar of de jaren daarvoor gedaan heeft. Ik vind het nog steeds speciaal om te weten dat er duizenden mensen zijn die mijn blog lezen of een social media post van mij lezen. 

Instagram

Instagram is niet echt mijn favoriete social medium zoals ik al eerder aangaf. Maar om een beetje bij te blijven van de mogelijkheden van Instagram en omdat het een makkelijke manier is om te netwerken, houd ik het sporadisch bij.

Zeg je Instagram, dan zeg je foto’s. Deze 3 foto’s deden het het beste afgelopen jaar als het om de likes gaat. Gek genoeg zijn het geen foodfoto’s. Een driedubbele onderkin schijnt wel goed te zijn voor de likes 🙁

Facebook

Via Facebook kreeg ik nog best veel bezoekers naar mijn blog. Vooral dankzij deelacties van verschillende volgers. Zo lief! Onderstaande bericht had het meeste bereik. Hoezo Facebook is dood? Alleen was ik wel vergeten mijn websitelink op te geven kwam ik na een paar weken achter. Gemiste kans!

Pinterest

Na het doen van de Pinterest training van Spik & Spaan voegde ik de daad bij het woord en opende mijn Pinterest account. Ik ben er nog niet heel erg actief mee, maar als ik er even actief mee bezig ben, zie ik het wel terug in mijn websitebezoek. Misschien in het nieuwe jaar toch maar iets meer mee doen…

LinkedIn

LinkedIn gebruik ik tegenwoordig veel minder dan voorheen toen ik nog als leidinggevende in de gezondheidszorg werkte. Waarom, geen idee. Waarschijnlijk  omdat ik het toch wel spannend vind om nu vooral over mezelf te vertellen in plaats van over mijn werk bij bedrijf X. Bescheiden indo hiero 🙂

Toch weet ik dat ik altijd om LinkedIn kan vertrouwen. Zo plaatste ik een aantal maanden geleden een oproepje dat ik plek had voor een nieuwe opdracht en alhoewel het – ondanks veel likes – in eerste instantie stil bleef met eventuele leads of zelfs concrete opdrachten, kwamen er na 2 weken opeens 6 (!) telefoontjes/mailtjes van mensen die mijn oproep hadden gezien en mogelijk wel iets voor me hadden. Dat werd uiteindelijk de opdracht van de VvOCM om de website te emigreren naar 2 nieuwe sites waar ik al eerder in dit blog over schreef. Een erg leuke opdracht in vooral een heel leuke organisatie met dito collega’s!

Twitter

Ik ben niet superactief op Twitter, maar ik Twitter denk ik wel vaker dan de gemiddelde blogger cq Nederlander. Ik vind het – ondanks het geklaag van een aantal – eigenlijk een heel leuk medium. En ik ben een beetje verslaafd aan het gebruiken van GIFjes. Degenen die mij op Twitter volgen weten dat wel. Mijn meest populaire tweet ging over mijn post op LinkedIn waarover ik hierboven schreef. Fijn dat iedereen zo meeleeft!

Tong Tong Fair

Het derde jaar op rij werkte ik ook dit jaar op de Tong Tong Fair. Het eerste jaar zat ik nog achter de kassa bij de ingang, maar de laatste twee jaren stond ik in de horeca. Zonder horeca ervaring en met vooral een zittend beroep is dat flink aanpoten.

Omdat ik verder geen vaste afspraken had in de periode van de Tong Tong Fair, besloot ik mij voor alle dagen op te geven. En zo werd ik alle dagen ingeroosterd. Lange dagen en veel geregel (iemand moet het doen) eisten hun tol, vooral te zien in mijn steeds kleiner worden oogjes. Maar het was weer ouderwets gezellig. Ook leuk dat er een aantal volgers van Instagram speciaal op zoek gingen naar mij om hallo te zeggen. Superlief en leuk om volgers in het echt te ontmoeten! Dit jaar werden er ook een recordaantal selfies gemaakt door de diverse collega’s. Dus we kunnen oprecht zeggen: gelukkig hebben we de foto’s nog.

In de moesson

Om het culinaire gedeelte van de Tong Tong Fair te promoten, stonden er in het Indische maandelijke tijdschrift Moesson diverse Indo foodies die vertelden over hun favoriete indofood op de Tong Tong Fair. Via via hadden zij mij ook aangedragen. Mijn favoriet? Martabak telor van Warung I Djaja. Alsof ik in Indonesië ben. Ik ben niet in Indonesië geweest zonder minimaal 1x martabak telor te hebben gegeten. Maar meestal is het een dagelijks ritueel. Ja echt, verslaafd aan martabak telor!

Vakanties

Ging ik in 2018 nog meer dan 10 keer op pad, dit jaar was het een stuk stiller. Zonder specifieke reden. Hoe dan ook, ik ging wel degelijk weg. Ik maakte 4 mooie stedentrips in Europa. Allemaal stonden ze hoofdzakelijk in het teken van lokaal eten. Natuurlijk!

Krakau

In 2019 was Krakau de Gastronomische Hoofdstad van Europa. Daar was in februari, toen ik er was, helaas niet heel erg veel van te merken. Zelfs het plaatselijke toerisme bureau wist me er niets over te vertellen. ‘Gastronomische hoofdstad? Echt waar?’ Dus ging ik zelf meer op zoek. Natuurlijk had ik zoals gewoonlijk vooraf al wat onderzoek gedaan naar de lokale gerechten, de leukste culinaire hotspots en welke culinaire activiteiten ik kon doen.

Ik at barszcz en golabki bij Kuchnia u Doroty en ontbijtte met heerlijke Israëlische gerechten bij Hamsa in de Joodse wijk van Krakau. Aan streetfood is er in Krakau ook genoeg te beleven. Hieronder de enorm populaire zapikanka waarvoor ik een half uur in de rij stond. Er volgt binnenkort nog een lijstje met lokale gerechten die je in Krakau kunt krijgen.

Bologna

In Bologna wilde ik uiteindelijk langer blijven dan 4 dagen. Die stad ademt een en al eten uit. Ik liet me onderdompelen in de wereld van de tagliatelle alla ragu Bolognese, mortadella, tortellini en tortellino en schreef er het eerder genoemde blog over deze  Bolognese specialiteiten over. Er komen nog andere blogartikelen aan over deze geweldige stad.

Lyon

Is Bologna de culinaire hoofdstad van Italië, Lyon is dat van Frankrijk. Ik moet er nog een aantal andere blogartikelen over schrijven, maar voor nu staat in ieder geval een blogartikel over de oudste brasserie van Lyon, Brasserie Georges online.

Lille

Samen met Wendy van Mevr. Yan maakte ik een korte stedentrip naar Lille. De heenreis was nogal een bevalling (mede door mijn gave om te laat te komen, een stroomstoring in België en een oproep dat de trein op een ander spoor was aangekomen die we gemist hadden) waardoor we meer dan 6 uur over de heenreis hebben gedaan. ‘Let the foodtrip begin!’ had ik nog heel enthousiast op Instagram gedeeld. Ware het niet dat we net na 2 uur ’s middags arriveerden en de restaurants tussen 14.00-19.00 uur dicht zijn.

We hebben er noodgedwongen maar een gebakjestour van gemaakt. Wat daar zijn ze echt supergoed in in Lille. Waar Wendy trouwens weer prachtige foto’s van maakte.

Ik moet er nog een blogartikel over schrijven, maar die is bijna af 🙂

in eigen land

Lora, een vriendin uit Indonesië, was in Amsterdam voor een diëtistencongres en plakte er nog wat dagen aan vast zodat ik haar kon rondleiden door Amsterdam, Rotterdam en Kinderdijk. Den Haag paste helaas niet meer in het programma.

In Amsterdam hadden we prachtig weer (wel een beetje warm) en bezochten onder andere de Albert Cuypmarkt – waar ik zelf ook nog nooit was geweest trouwens – om daar haring, kibbeling en stroopwafels te halen. Rotterdam was koud en regenachtig, maar gelukkig hadden we in Kinderdijk een mooie Hollandse wolkenlucht en gingen net op tijd weer weg voordat de grote hordes met Amerikaanse en Chinese toeristen kwamen. Eigenlijk is het best leuk als toerist in eigen land. Dit ga ik vaker doen.

Vooruitzicht 2020

En wat brengt het nieuwe jaar? Een aantal zaken weet ik al:

Nieuwe baan

Halverwege het jaar raakte in aan de praat over een nieuwe functie in een project van Partnerschap Overgewicht Nederland in opdracht van het Ministerie van VWS. Standplaats Erasmus MC, dus dat is voor mij lekker dichtbij.

Zonder al te technisch te worden en lang hierover uit te weiden moet de samenwerking tussen zorgverleners en zorgorganisaties verbeterd worden rondom de behandeling en begeleiding van mensen met overgewicht.

De eerste uitrol is in Rotterdam. Daarna volgen diverse andere gemeenten en uiteindelijk moet hier een landelijke werkwijze uitrollen.

Ik ben vanaf 2020 projectmedewerker in dit project. Wat mijn precieze taken gaan zijn, daar gaan we nog over praten, maar ik heb er enorm veel zin in om weer onderdeel uit te maken van een organisatie (ook al is het een kleine). Het gaat om een parttime functie, zodat ik nog wel tijd heb voor Eating Habits/Visibilitas.

Peper in je Zaak – business coach

Ik loop eigenlijk al jaren met verschillende business ideeën rond naar aanleiding van dit blog, Eating Habits. Alleen keuzes maken is niet mijn sterkste kant en dat zal wel moeten. Want alles tegelijk doen, is niet mogelijk. Puntje bij paaltje heb ik nu eigenlijk nog geen van die plannen verwezenlijkt. Ik zie te veel beren op de weg, er komt een andere opdracht voorbij waar ik mijn tijd in stop of ik heb een ander excuus. Dan gaat het natuurlijk niet werken.

In 2020 wil ik dat daar verandering in komt. Ik ging op zoek naar een business coach die mij kon helpen. Het helpt om er met iemand over te kunnen sparren en samen doelen te stellen. Uiteindelijk koos ik voor het Peper in je Zaak programma van Stefanie van Litte Spoon, een mede foodblogger die inmiddels diverse andere foodbloggers helpt met hun food business dromen. Ik heb er ontzettend veel zin in en ik zal jullie meenemen in de ontwikkelingen die ik ga maken. Voor mijzelf en voor Eating Habits. Stay tuned!

Stedentrip Parijs

Parijs is nooit mijn favoriete stad geweest. De stad zelf vind ik geweldig, maar die Parijzenaren he… Ik dacht dat het de Fransen in het algemeen waren, maar dat bleek uiteindelijk een verkeerde aanname te zijn. Mijn reizen naar Haute-Marne, Bretagne, Lille en Lyon waren juist hartstikke leuk, juist door het contact met de locals.

Dus de Franse hoofdstad gaat voor de 4e in de herkansing. Niet voor een culinaire stedentrip dit keer, maar gewoon sightseeing. Tenminste, dat is de bedoeling. Ik weet natuurlijk niet of mijn geest bestand is tegen mijn overenthousiaste smaakpapillen.

Culinaire reis naar java, Indonesië

Welke reis in 2020 wel in het teken staat van eten, is de culinaire reis naar Java, die ik samen met onderstaande foodies zal gaan maken. We gaan onder andere jaar Jakarta, Bandung, Yogya en Semarang. De precieze route is nog niet helemaal uitgestippeld, maar het gaat zeker weten een mooie reis worden. De verslagen van deze reis zul je natuurlijk terugvinden op dit blog.

Van links naar rechts: Francisca, Francis, Siu en moi

Zuid-Afrika?

In september 2020 wordt ICD2020 gehouden in Kaapstad, Zuid-Afrika. Het ICD is hét internationale (wereldwijde) diëtistencongres en wordt een keer per 4 jaar georganiseerd, steeds op een andere plek in de wereld. Vier jaar geleden was ik er voor het eerst bij. Toen was het in Granada, Spanje. Daar heb ik ook een aantal diëtisten leren kennen waarmee ik nog steeds contact heb, waaronder Lora die ik dit jaar in Nederland rondleidde.

Het zou leuk zijn als we elkaar als diëtistengroep volgend jaar weer zien. Ik ben trouwens vanwege mijn contact met die internationale diëtisten geïnterviewd voor op de website van een andere internationaal diëtistencongres, het Europese EFAD congres.

2020

Ik ben benieuwd wat 2020 me verder gaan brengen. Ben in ieder geval van plan om er maar het beste van te maken! En hopelijk ga jij dat ook doen 😉

Fijne jaarwisseling en dat ook jouw 2020 maar een mooi jaar mag worden!

In dit artikel wordt gebruik gemaakt van affiliatelinks.