Indonesiërs zijn echte afdingspecialisten. Buiten de winkels is op alles af te dingen, van vervoer tot aan eten tot aan diensten. In het begin durfde ik niet zo goed af te dingen. Als Nederlander ben ik dat natuurlijk niet echt gewend. Maar aangezien ik regelmatig de kunst kon afkijken bij mijn Indonesische familieleden, werd ik er steeds zekerder van om zelf ook iets van prijzen af te pingelen. En volgende mijn tante hoort afdingen er gewoon bij. Daarnaast wordt er volgens haar voor buitenlanders sowieso een hogere prijs gevraagd, dus dan moet je al helemaal afdingen. Hieronder lees je een aantal tips hoe je tijdens je reis naar Indonesië kan afdingen als een local. 

 

Tawar

Afdingen, in het Indonesisch ook wel tawar genoemd, is a way of life. Het hoort erbij. Het is raar als je het direct met de prijs van de verkoper eens bent. Ook de verkoper zal raar opkijken, ook al heb ik nog geen een verkoper gezien die al te veel zal tegenstribbelen. Het vergt wat oefening hoe je het beste kunt afdingen. Je moet dit altijd met respect doen en niet te laag gaan zitten. Soms is dat eenderde van de prijs en soms de helft. Dan ligt aan de situatie en het product. Daar kan ik je helaas geen richtlijn in geven. Net als dat jij als koper niet direct akkoord moet gaan met de prijs van de verkoper, zal de verkoper ook niet direct akkoord gaan met jouw tegenbod. Het is een kwestie van onderhandelen en de gunfactor naar elkaar. En natuurlijk ook hoe graag je het product wil hebben. 

 

Taalkundig

Het helpt als je de taal spreekt. ‘Bisa kurang?‘ [‘mag het voor minder’] of ‘Bisa tawar?‘ [‘mag ik afdingen?’] gecombineerd met een big smile zijn vaak goede manieren om het hele afdingcircus in gang te zetten. Ook van 1 tot en met 10 tellen en –pulu (10tallen), –ratus (100tallen) en –ribu (1000tallen) is handig. Maar de meesterverkopers hebben wel een rekenmachine in de kraam liggen of je gebruikt het rekenmachientje op je telefoon. Laat de verkoper de prijs invoeren. Wis dat bedrag en doe een tegenbod. En zo ga je door totdat je de juiste prijs hebt voor jullie beiden. Natuurlijk werkt het ook met pen en papier.

 

Zure sinaasappel

Het mooiste voorbeeld is hoe ik mijn tante op de markt heb zien afdingen. Die deal had ik trouwens bijna om zeep geholpen. Mijn tante had haar zinnen gezet op een tas vol met glimmende sinaasappels, maar voordat ze tot een koop over zou gaan, wilde ze eerst eentje proeven. Bij het eten van het eerste partje trok ze een heel moeilijk gezicht. ‘Aduh asem!’ [o wat zuur!] Nou, zo zuur zou het toch niet zijn? Zonder te vragen nam ik ook een partje van de sinaasappel. Niets zuur, hartstikke zoet! En dat liet ik ook blijken, waarna ik een harde por in mijn zij kreeg. Ah, dat was het! Ze wilde wat van de prijs af hebben. Blijkbaar had de verkoopster het met mij te doen, want ze gaf uiteindelijk de zak sinaasappels mee voor de prijs die mijn tante vroeg. Of had ze nog lager willen gaan?

 

Weglopen

En als het allemaal echt niet lukt, loop dan gewoon weg. Niet heel erg kordaat, maar beetje weifelend. Anders ben je al weg voordat de verkoper achter te aankomt om een goed bod te geven. Als goed laatste bod. Als je het product echt wilt hebben, dan kun je dat bedrag maar beter betalen. Anders bedank je beleefd. De echte diehard afdinger zal nog een laatste poging doen om wat van de prijs af te pingelen. Maar dat is alleen voor de echte pro’s natuurlijk 😉