“Eten is niet alleen eten. Het is gezelligheid, liefde en geluk, maar ook verdriet, heimwee en hoop. En allerlei andere positieve en negatieve gevoelens die je aan eten kunt geven.”

Sinds enkele jaren heb ik van iets wat voor mij heel vanzelfsprekend is, deels mijn beroep gemaakt: eten en eetculturen. En dan met name die het dichts bij mij staat: Indofood.

Wat voor de ‘buitenwereld’ lijkt op een pot nat, is het niet. Eten is niet alleen eten. Het is gezelligheid, liefde en geluk, maar ook verdriet, heimwee en hoop. En allerlei andere positieve en negatieve gevoelens die je aan eten kunt geven. Vanwege de bewogen geschiedenis, die de laatste tijd steeds meer aandacht krijgt in Nederland, kijken verschillende groepen door hun eigen bril naar hun keuken en hun werkelijkheid. En die kijk is dus niet hetzelfde. En dat geeft niet. Dat is juist mooi. Het zou wat zijn als iedereen maar een beetje hetzelfde zou zitten wezen en denken. Saaie boel zou het zijn!  

Eigenlijk gaat het me niet eens om te eten. Bij mij gaat het om het verbinden van mensen. Het maakt niet uit welke achtergrond je hebt, eten verbindt. Brengt mensen bij elkaar. Zorgt dat er een dialoog op gang komt. Die mooie en minder mooie verhalen die naar boven komen door met elkaar aan tafel te zitten. Liefst met een bord goed eten voor hun neus. Overigens mag dat eten ook in allerlei afzonderlijke schaaltjes liggen. Of opgerold in een bananenblad of de krant van gisteren.

Het gemak waarmee verbinding tot stand komt door middel van eten: dat is waarom ik er zo van hou. En door verschillende activiteiten te organiseren voor- en achter de schermen wil ik die verbinding blijvend tot stand te brengen. Ik werk daarbij graag met anderen samen die hetzelfde doel hebben. Heb jij een project waar ik je bij kan helpen? Neem via onderstaande knop contact met me op:

Kop koffie mag ook